piątek, 10 lutego 2017

Podatek odroczony biuro rachunkowe Lódź

Podatek odroczony – część składowa podatku dochodowego wpływająca na wynik finansowy za dany okres sprawozdawczy.

Podatek dochodowy obejmuje:
  • część bieżącą (podatek fiskalny)
  • część odroczoną (podatek odroczony).
Wykazywana w rachunku zysków i strat część odroczona stanowi różnicę pomiędzy stanem rezerw i aktywów z tytułu podatku odroczonego na koniec i początek okresu sprawozdawczego (Ustawa o rachunkowości, art. 37 ust 8)

Podatek odroczony zgodnie z Krajowym Standardem Rachunkowości nr 2 ( który jest zgodny z MSR 12) powstaje w wyniku pojawienia się różnic przejściowych pomiędzy wartością bilansową danego składnika aktywów lub pasywów a jego wartością podatkową.
Różnice przejściowe mogą być:

a) Dodatnimi różnicami przejściowymi. Są to te różnice przejściowe, które spowodują powstanie kwot zwiększających podstawę opodatkowania w przyszłych okresach, gdy wartość bilansowa składnika aktywów zostanie zrealizowana lub składnika pasywów rozliczona. Dodatnie różnice przejściowe powstają, gdy wartość bilansowa składnika aktywów jest wyższa niż jego wartość podatkowa albo wartość bilansowa składnika zobowiązań jest niższa niż jego wartość podatkowa. Dodatnie różnice przejściowe mogą również powstawać w związku z pozycjami nieujętymi w księgach jako aktywa lub zobowiązania.

b) Ujemnymi różnicami przejściowymi. Są to te różnice przejściowe, które powodują powstanie kwot pomniejszających podstawę opodatkowania w przyszłych okresach, gdy wartość bilansowa składnika aktywów zostanie zrealizowana lub składnika pasywów rozliczona. Ujemne różnice przejściowe powstają, gdy wartość bilansowa składnika aktywów jest niższa niż jego wartość podatkowa albo wartość bilansowa składnika zobowiązań jest wyższa niż jego wartość podatkowa. Ujemne różnice przejściowe mogą również powstawać w związku z pozycjami nieujętymi w księgach jako aktywa lub zobowiązania.

Rezerwa z tytułu odroczonego podatku dochodowego – kwota zobowiązania z tytułu podatku dochodowego, które według przewidywań powstanie w przyszłości, w związku z występowaniem dodatnich różnic przejściowych.

Aktywa z tytułu odroczonego podatku dochodowego – kwota, jaka według przewidywań zmniejszy w przyszłości zobowiązanie z tytułu podatku dochodowego lub będzie podlegać zwrotowi, w związku z występowaniem ujemnych różnic przejściowych lub w związku ze stratą podatkową, możliwą do odliczenia od dochodu w przyszłości.

Łódzkie biuro rachunkowe.

czwartek, 9 lutego 2017

Placa netto biuro rachunkowe Lódź

Płaca netto to wynagrodzenie wypłacane pracownikowi (potocznie „do ręki”), przez pracodawcę z tytułu wykonanej pracy, po odliczeniu składek na ubezpieczenia społeczne, zaliczek na podatek dochodowy i innych potrąceń (np. składek na grupowe ubezpieczenie na życie opłacane przez pracodawcę z wynagrodzenia pracownika itp.).

poniedziałek, 6 lutego 2017

Placa minimalna biuro rachunkowe Lódź

Płaca minimalna – prawnie ustalony najniższy dopuszczalny poziom wynagrodzenia pieniężnego za pracę najemną (na podstawie umowy o pracę), określony w postaci stawki lub minimalnego zarobku za pracę w obowiązującym wymiarze czasowym (najczęściej w ciągu miesiąca). Ta najniższa z możliwych płac ustalana jest przez państwo. Wynagrodzenie to pozostaje niezależne od poziomu kompetencji pracownika, a także pozostałych składników wynagrodzenia.


W Polsce minimalne wynagrodzenie ustalane jest corocznie na podstawie ustawy z 10 października 2002 o minimalnym wynagrodzeniu za pracę. Wysokość minimalnego wynagrodzenia, podlega ogłoszeniu w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski”, w drodze obwieszczenia Prezesa Rady Ministrów do 15 września każdego roku.

W przypadku umowy zlecenia, zleceniobiorca może otrzymać niższe wynagrodzenie niż płaca minimalna. Jego wysokość jest przedmiotem negocjacji ze zleceniodawcą.

Minimalne wynagrodzenie za pracę od 1 stycznia 2017 wynosi 2000 zł brutto.

W okresie pierwszego roku pracy danego pracownika jego wynagrodzenie nie może być niższe niż 80% wysokości minimalnego wynagrodzenia za pracę.


Minimalne miesięczne wynagrodzenie
brutto w Polsce w latach 1970-2017
Data wprowadzeniaStawka minimalna brutto
1 stycznia 20172000,00
1 stycznia 20161850,00
1 stycznia 20151750,00
1 stycznia 20141680,00
1 stycznia 20131600,00
1 stycznia 20121500,00
1 stycznia 20111386,00
1 stycznia 20101317,00
1 stycznia 20091276,00
1 stycznia 20081126,00
1 stycznia 2007936,00
1 stycznia 2006899,10
1 stycznia 2005849,00
1 stycznia 2004824,00
1 stycznia 2003800,00
1 stycznia 2001760,00
1 marca 2000700,00

niedziela, 5 lutego 2017

Placa brutto biuro rachunkowe Łódź

Płaca brutto (ang. gross salary) – wynagrodzenie całkowite, przed odliczeniem podatków oraz składek na ubezpieczenia społeczne opłacanych przez pracownika. W praktyce tym terminem określa się wysokość wynagrodzenia określonego w umowie o pracę, które przed wypłaceniem pracownikowi podlega potrąceniom wynikającym z prawa.


W Polsce płaca brutto składa się z następujących elementów:
  • wynagrodzenia netto (potocznie: „na rękę”);
  • składek na ubezpieczenia społeczne — ubezpieczenia emerytalne i rentowe (w części płaconej przez pracownika) oraz chorobowe i zdrowotne;
  • zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.
Wynagrodzenie brutto w Polsce nie obejmuje składek na ubezpieczenia społeczne odprowadzanych przez pracodawcę a wyliczanych od wynagrodzenia pracownika. Całość obciążeń związanych z wypłatą wynagrodzeń po stronie pracodawców obejmuje:
  • płacę brutto;
  • składki na ubezpieczenie społeczne — ubezpieczenia emerytalne i rentowe (w części płaconej przez pracodawcę) oraz wypadkowe;
  • składkę na Fundusz Pracy;
  • składkę na Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych.
Dla odróżnienia od płacy brutto całość powyższych obciążeń określa się potoczenie płacą brutto-brutto lub łącznym kosztem pracodawcy. Pomimo formalnego podziału na część płaconą przez pracodawcę i pracownika rozliczenia wszystkich składek oraz zaliczek na poczet rozliczeń podatkowych są prowadzone przez pracodawcę.

sobota, 4 lutego 2017

Placa biuro rachunkowe Lódź

Płaca (z łac. pensio, inne nazwy pensja, wynagrodzenie, zapłata, gratyfikacja) – ogół wydatków pieniężnych i innych świadczeń wypłacanych pracownikom z tytułu zatrudnienia w podmiocie gospodarczym. Obejmuje wypłaty pieniężne, inne świadczenia oraz wartość tzw. świadczeń w naturze (towary, materiały, usługi itp.) lub ekwiwalenty wypłacane pracownikom lub innym osobom fizycznym przez pracodawcę za wykonaną na jego rzecz pracę.


Konwencja MOP Nr 95 o ochronie płacy z 1 lipca 1949 r. ustanawia, że zarobki powinny być wypłacane w regularnych odstępach czasu (art. 12), zabrania takich sposobów wypłaty, które pozbawiają pracownika istotnej możliwości porzucenia pracy. Zabrania też by pracodawca ograniczał w jakikolwiek sposób wolność pracownika w dysponowaniu swą płacą (art. 6). W razie upadku przedsiębiorstwa pracownicy w nim zatrudnieni mają być traktowani jako wierzyciele uprzywilejowani, ich roszczenia mają pierwszeństwo (art. 11). Zabronione jest wypłacanie w środkach odurzających (art. 4) lub dokonywanie wypłaty w sklepach sprzedaży takich środków (art. 13).
Postanowienia te uzupełnia Konwencja nr 173 dotycząca ochrony roszczeń pracowników w wypadku niewypłacalności pracodawcy z 3 czerwca 1992 r.
Konwencja nr 100 z 29 czerwca 1951 gwarantuje jednakowe wynagrodzenie dla pracujących mężczyzn i kobiet za pracę jednakowej wartości.
O prawie do godziwego wynagrodzenia mówi Powszechna Deklaracja Praw Człowieka w art. 23 oraz Międzynarodowy Pakt Praw Gospodarczych, Społecznych i Kulturalnych w art. 7.

Wysokość wynagrodzenia jest ustalana przy zawieraniu umowy (o pracę, dzieło lub zlecenie), a więc przed wykonaniem pracy lub dzieła. Wynagrodzenie obciążone jest podatkiem dochodowym oraz składkami ubezpieczeń społecznych, dlatego rozróżnia się:
  • płacę brutto – jest to łączna kwota wynagrodzenia uwzględniająca obciążenia podatkowe i składki na ubezpieczenia społeczne (w części płaconej przez pracownika);
  • płacę netto – jest to kwota wynagrodzenia brutto pomniejszona o kwotę należnego podatku dochodowego oraz składek ubezpieczeniowych (w części płaconej przez pracownika).
Wysokość wynagrodzenia jest uzależniona od wielu czynników. Na wysokość wynagrodzenia wpływają czynniki z makrootoczenia takie, jak poziom rozwoju gospodarczego kraju i regionu, regulacje prawne, sytuacja na rynku pracy oraz pozycja związków zawodowych i organizacji pracodawców. Wysokość płacy wynika również z cech organizacji, w której pracownik jest zatrudniony: branży, jej sytuacji finansowej, technologii wytwarzania oraz kultury organizacyjnej. Istotny wpływ mają także charakterystyki pracownika: jego wykształcenie, umiejętności, pełnione role oraz osiągane wyniki.
Od 1 stycznia 2016 roku minimalna płaca pracownika zatrudnionego w pełnym wymiarze czasu pracy zwiększyła się o 100 zł i wynosi 1850 zł. Z kolei minimalne wynagrodzenie w pierwszym roku pracy osiągnie 1480 zł.

Z punktu widzenia pracodawcy wynagrodzenia dzielą się na:
  • wynagrodzenia osobowe – wynikające z tytułu umowy o pracę,
  • wynagrodzenia bezosobowe – wynikające z tytułu umowy o dzieło, zlecenia lub agencyjnej.
Na wynagrodzenia osobowe składają się:
  • wynagrodzenie zasadnicze,
  • dopłaty (premie, wynagrodzenie za pracę w godzinach nadliczbowych, dodatek stażowy, dodatek funkcyjny, dodatek za pracę w warunkach szkodliwych itp.),
  • płace uzupełniające (za czas nieprzepracowany np. wynagrodzenie za czas choroby),
  • ekwiwalenty za niewykorzystany urlop.
Do wynagrodzeń nie zalicza się w rozumieniu przepisów:
  • świadczeń wypłacanych ze środków ZUS,
  • ekwiwalentów (np. za odzież roboczą, używanie własnych samochodów itp.),
  • kosztów podróży służbowych,
  • wypłat z tytułu projektów wynalazczych i racjonalizatorskich.

Z ustalonego w umowie wynagrodzenia brutto są obligatoryjnie potrącane różne elementy, w zależności od rodzaju zawartej umowy oraz kilku innych warunków:
Tytuł potrąceniaUmowa o pracęUmowa zlecenie i agencyjnaUmowa o dzieło
zaliczka na podatek dochodowy od osób fizycznychwedług skali podatkowejwedług skali podatkowej pomniejszone o 20% zryczałtowanych kosztów uzyskania przychodówwedług skali podatkowej pomniejszone o 20% lub 50% zryczałtowanych kosztów uzyskania przychodów
składki na ubezpieczeniaemerytalnezawszeuwarunkowanejeśli umowę zawarto z własnym pracownikiem
rentowezawsze
chorobowezawsze
zdrowotneczęściowo potrącane z zaliczki podatku dochodowego
inne potrącenia obowiązkowe wynikające z tytułów egzekucyjnych i wykonawczych



Potrącenia dobrowolne dotyczą wynagrodzeń wypłacanych z tytułu umowy o pracę. Pracownik musi na nie złożyć pisemną zgodę. Do takich potrąceń należą np. składki na ubezpieczenie grupowe, składki na związki zawodowe, kluby sportowe, wpłaty do kasy zapomogowo-pożyczkowej itp.

Przykładowe obliczenie wynagrodzenia z tytułu umowy o pracę dla pracownika, który nie dojeżdża do pracy do innej miejscowości i przysługuje mu odliczenie ulgi podatkowej, wg parametrów obowiązujących w 2015 roku:
OpisKwota%
Wynagrodzenie brutto2000 zł100,0
Składka ubezpieczenia emerytalnego (9,76%)195,20 zł
Składka ubezpieczenia rentowego (1,50%)30 zł
Składka ubezpieczenia chorobowego (2,45%)49 zł
Razem składki ubezpieczeń społecznych274,20 zł
Podstawa naliczenia składki ubezpieczenia zdrowotnego1725,80 zł
Składka ubezpieczenia zdrowotnego (9%)155,32 zł
Zaliczka na podatek dochodowy po umniejszeniu o część składki ubezpieczenia zdrowotnego111 zł
Wynagrodzenie netto1459,48 zł73
Potrącenia (np. ubezpieczenie grupowe)30 zł
Kwota do wypłaty1419,48 zł71

czwartek, 2 lutego 2017

Pasywa biuro rachunkowe Lódź

Pasywa – termin księgowy oznaczający źródła pochodzenia majątku przedsiębiorstwa. Istnieją generalnie dwa źródła pozyskiwania majątku: kapitały (fundusze) własne, przekazane jednostce przez właścicieli, oraz wypracowane w trakcie działalności jednostki gospodarczej kapitały (fundusze) obce, czyli wszelkie zobowiązania.


Każdy składnik aktywów musi mieć swoje źródło pochodzenia, zatem suma aktywów musi być zawsze równa sumie pasywów. Jest to podstawowe równanie bilansowe, wyrażające tzw. równowagę finansową.

Składniki pasywów dzieli się według różnych kryteriów:
  • w zależności od tego, czy są one pochodzenia własnego (kapitał własny) czy obcego (zobowiązania),
  • w zależności od tego, czy pozostają trwale (kapitały własne) czy przejściowo w dyspozycji przedsiębiorstwa,
  • według zapadalności (zobowiązania długo- i krótkoterminowe).
Prezentacja pasywów w bilansie
  1. Kapitał (fundusz) własny
    1. kapitał (fundusz) podstawowy
    2. należne wpłaty na kapitał podstawowy (wielkość ujemna)
    3. udziały (akcje) własne (wielkość ujemna)
    4. kapitał (fundusz) zapasowy
    5. kapitał (fundusz) z aktualizacji wyceny
    6. pozostałe kapitały (fundusze) rezerwowe
    7. zysk (strata) z lat ubiegłych
    8. zysk (strata) netto
    9. odpisy zysku netto w ciągu roku obrotowego (wielkość ujemna)
  2. Zobowiązania i rezerwy na zobowiązania (kapitał obcy)
    1. rezerwy na zobowiązania
      • rezerwa z tytułu odroczonego podatku
      • rezerwa na świadczenie emerytalne i podobne:
        • długoterminowa
        • krótkoterminowa
      • pozostałe rezerwy
        • długoterminowe
        • krótkoterminowe
    2. zobowiązania długoterminowe
      • wobec jednostek powiązanych
      • wobec pozostałych jednostek
        • kredyty i pożyczki
        • zobowiązania z tytułu emisji dłużnych papierów wartościowych
        • inne zobowiązania finansowe
        • inne zobowiązania długoterminowe
    3. zobowiązania krótkoterminowe
      • wobec jednostek powiązanych
        • z tytułu dostaw i usług o okresie wymagalności (do 12 miesięcy / powyżej 12 miesięcy)
        • inne zobowiązania krótkoterminowe
      • wobec pozostałych jednostek
        • kredyty i pożyczki
        • zobowiązania z tytułu emisji dłużnych papierów
        • inne zobowiązania finansowe
        • zobowiązania z tytułu dostaw i usług w okresie wymagalności (do 12 miesięcy / powyżej 12 miesięcy)
        • zaliczki otrzymane na dostawy
        • zobowiązania wekslowe
        • zobowiązania z tytułu podatków
        • zobowiązania z tytułu wynagrodzeń
      • fundusze specjalne
    4. rozliczenia międzyokresowe
      • ujemna wartość firmy
      • inne rozliczenia międzyokresowe
        • długoterminowe
        • krótkoterminowe
Aktywa organizacji opartej na wiedzy obejmują tradycyjne aktywa trwałe i obrotowe oraz charakterystyczne dla niej aktywa kompetencyjne. Bilansową równowagą aktywów kompetencyjnych jest kapitał intelektualny, który dzieli się na: kapitał intelektualny przyjęty, kapitał intelektualny wytworzony i kapitał doświadczenia.

Dobrowolne ujawnianie w sprawozdaniu finansowym wartości kapitału intelektualnego nie wynika wprost z aktualnie obowiązujących przepisów prawa bilansowego, ale z zasady prawdziwego i rzetelnego obrazu oraz zasady wyższości treści nad formą.

środa, 1 lutego 2017

Paragon fiskalny biuro rachunkowe Lódź

Paragon fiskalny – wydrukowany dla nabywcy przez kasę rejestrującą w momencie sprzedaży dokument fiskalny z dokonanej sprzedaży.


Zgodnie z Rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 roku w sprawie kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące oraz warunków ich stosowania paragon fiskalny drukowany przez kasę musi zawierać następujące informacje:
  • imię i nazwisko lub nazwę podatnika, adres punktu sprzedaży, a dla sprzedaży prowadzonej w miejscach niestałych - adres siedziby podatnika,
  • numer identyfikacji podatkowej podatnika (NIP),
  • numer kolejny wydruku,
  • datę i czas (godzinę i minutę) sprzedaży,
  • nazwę towaru lub usługi,
  • cenę jednostkową towaru lub usługi,
  • ilość i wartość sprzedaży,
  • wartość sprzedaży i kwoty podatku według poszczególnych stawek,
  • wartość sprzedaży zwolnionej z podatku,
  • łączną kwotę podatku,
  • łączną kwotę należności,
  • kolejny numer paragonu fiskalnego,
  • kolejny numer kasy i oznaczenie kasjera - przy więcej niż jednym stanowisku kasowym,
  • logo fiskalne zgodne z załącznikiem nr 2 do rozporządzenia oraz numer unikatowy pamięci fiskalnej kasy.
Wysokość znaków na paragonie fiskalnym nie może być mniejsza niż 2,50 mm, szerokość taśmy paragonowej nie może być mniejsza niż 28 mm.

Dodatkowo należy podkreślić, że jeżeli nabywca zażąda zamieszczenia na paragonie swojego NIP-u, a przy tym kwota transakcji nie przekracza kwoty 450 zł lub 100 euro, to można uznać ten paragon za fakturę uproszczonąmówi o tym por. art. 106e ust. 5 pkt 3 oraz art. 106h ust. 4 ustawy o VAT.
Oczywiście na podstawie faktury uproszczonej można dokonać odliczenia podatku naliczonego (jeżeli oczywiście dotyczy zakupów, które dają prawo do takiego odliczenia!).